Galakside yıldız patlaması

NASA gökbilimcileri, Chandra teleskobunun çektiği görüntüleri birleştirerek Samanyolu galaksisinde meydana gelen yeni bir yıldız patlamasının (Süper Nova) resmini elde ettiler.
İnfilak eden yıldızdan geriye kalan parçaların olanca ayrıntısıyla görülebildiği fotoğrafın, yıldızların gelişimi ve evrenin genişlemesi hakkında bilim adamlarına ipucu vermesi bekleniyor. (11 Ocak 2007-Hürriyet)

Galaksiler
Bilim adamları yeni ipuçlarının peşinde araştırmalırını sürdürürken bizler de amatör, evren bilime meraklı olan araştırmacılar olarak Berrak bir gecede başımızı kaldırıp, gökyüzüne çıplak bir gözle bakacak olursak, lacivert bir atlasın üzerine yayılmış minicik pırıltılar gibi görünen yıldız kümeleri görürüz. Bize uzaklardan göz kırpmakta olan, o minicik pırıltılardan bazıları tek tek yıldızlar olmayıp her biri milyarlarca yıldızdan meydana gelen galaksilerdir.
Galaksileri meydana getiren madde, son derece genişleyerek incelmiş hidrojen bulutlarıdır. Bu bulutların yoğunluğu o kadar düşüktür ki, dünyamızın hacmi kadar bir kısmının, ancak bir çay kaşığı su ağırlığında olduğu hesaplanmaktadır.
Böyle yoğunluğu çok düşük fakat çok geniş bir gaz kütlesinin belli bir noktasında, düzenli bir şekilde girdap hareketleri başlar. Bu nokta, doğacak olan galaksinin çekirdeğidir. Girdap hareketi, etraftaki maddeyi kendisine çeker. Böylece çekirdekte yoğunluk artmaya başlar. Yoğunluk arttıkça anafor hareketlerinin hızı da artar. Bu da daha fazla maddenin çekirdekte toplanması ile son bulur. Bu şekilde merkezde toplanan gaz kütlesi, ilk yıldızlar kümesini meydana getirir. Bizim galaksimizin çekirdeği de böyle küresel yıldız kümelerinden oluşmuştur.

Biz Samanyolu'ndayız
İşte biz bu galaksilerden sadece bir tanesi olan Samanyolu Galaksisinde bulunuyoruz. Samanyolu Galaksisinin içinde 200 milyar yıldız vardır. Güneşimiz bu yıldızlardan sadece bir tanesidir. Samanyolu ise bu evrende varlığı şimdilik belirlenebilen 100 milyar galaksiden ancak biridir.
Spiral galaksiler sınıfına giren Samanyolu, ortada bir disk şeklini almakta ve bu diskin iki yanında spiral kollar uzanmaktadır. Ortadaki diskin kalınlığı 10 bir ışık yılı, bütün galaksinin çapı ise 100 bin ışık yılıdır. Saatte 10 bin kilometre hızla diğer ucuna gitmeye kalksak, bu yolculuk tam 15 milyar 800 milyon yıl sürerdi.
Üstelik galaksimiz evrenin çok geniş olan uzayında yüzen biricik yıldızlar topluluğu değildir. Teleskoplarla yapılan çeşitli araştırmalar, uzayın çok uzaklarında bizim güneşimizin de üyesi bulunduğu yıldız grubuna benzeyen, daha birçok yıldız gruplarının varlığını ortaya koymuştur. Ve yeni evren teorileri “Sürekli oluşlar ve oluşların devamlılığını” ifade eden astronomik gözlemlere dayandırılmaktadır.

Önümüzdeki yıllarda bir kerede oluş (Big/Beng) yani tek bir kere de patlama ve oluş teorileri de bilim adamlarının inanılmaz çabaları ve yeni gözlemler aracılığıyla genişleyen evren teorilerine yerini bırakacak gibi görünmektedir.